Zaadfilms

Kiem van al het kwaad

Als eenzame cowboys struinen zij de vlakten af op zoek naar de koopjes op filmschijfjesgebied. Met een vuist vol euro's, voor elke vinger één, zijn zij vastbesloten met die schijf terug te komen die alle andere schijven doet verbleken. En of het nog niet lastig genoeg is, krijgen Cowpoke Kees, Tombstone Theo en Mayhem Marnix (het Film-O-Rama hooohfdkwartier is een wat zuurstofarme omgeving) op elk van hun tochten een thema mee. U, als objectief toeschouwer, oordeelt uiteindelijk welke vondst het predikaat Mooohst Wanted waard is.

Een nieuwe columnreeks moet je goed beginnen en waar beter beginnen dan het begin. Bron van al het levende op aard, het zaad. Dat is het thema voor deze eerste "Een vuist vol Euro's". De exacte interpretatie lieten we over aan de cowboys, zolang de film maar iets met het gegeven "zaad" doet. Na een uitvoerige zwerftocht kwamen ze met het volgende op de proppen... 


Zaad betekent natuur; daar waar het allemaal begon en begint. Zo denkt Christopher McCandless, die zichzelf heeft omgedoopt tot Alexander Supertramp, er ook over. Hij verbrandt z'n geld, knipt zijn ID kapot en stuurt zijn zuurverdiende spaargeld naar een goed doel. Vervolgens vertrekt hij ‘into the wild’. Gebaseerd op een bestseller (het zal ook eens niet) dat dan weer gebaseerd is op een waargebeurd verhaal en geregisseerd door Sean Penn, is het een prachtportret van blind stadsleven en onerkende natuur. De film ontving 2 Oscar-nominaties voor Montage en Supporting Actor (Hal Holbrook). Maar de grootste erkenning komt van het publiek; de film staat dankzij IMDb-bezoekers op #141 in de Top 250 hoogst beoordeelde films ter wereld. En dat verdien je niet zomaar.



Into The Wild heeft zijn natuurlijke uitstraling vooral te danken aan het feit dat het meeste ook werkelijk is gedaan; Emile Hirsch deed al zijn eigen ‘stunts’, zoals het confronteren van een reusachtige beer die slechts een paar meter van hem verwijderd is, en hij viel 18 kilo af voor de rol. De soundtrack is verzorgd door Eddie Vedder, leadzanger en gitarist van Pearl Jam en verdient een plek in de collectie van iedere soundtrackverzamelaar. De film is één van mijn persoonlijke favorieten en mag zeker niet stilletjes aan u voorbij gegaan.

Voor de echte fans van de film is dit wellicht een beetje een ‘kale’ editie; de Collector’s Edition met 2 discs en eeh, extra’s, is helaas een stuk prijziger. Zie het dus als een instapmodel; de film staat verder prima op de schijf met scherp beeld en een fijne geluidstrack. En dat voor maar 3 euro en 99 cent.




Voor een man is het eerste zaad waar hij aan denkt zijn eigen zaad. Dat is onze biologische configuratie. Maar om niet helemaal als cliché over te komen, toch een lichte draai. In Demon Seed draait het om het zaad van een supercomputer. Oorspronkelijk uit de pen van Dean Koontz, de poor-man's Stephen King, draagt Demon Seed, zij het gesluierd, de boodschap uit dat vrouwen en computers niet samengaan. Tenminste dat is volgens mij de strekking... In ieder geval leert het ons dat als je je vrouw alleen achterlaat (omdat het even niet meer zo botert tussen jullie) in je, door computerfoefjes omgeven, huis, ze binnen een maand een kind heeft gebaard van je supercomputer.



Voor de ongerusten onder ons; enkel je huis uitrusten met camera's en een computer die Alfred heet is niet afdoende. Je moet op z'n minst ook een supercomputer uitvinden met een eigen bewustzijn (als supercomputer in sci-fi land ben je tenslotte niets zonder eigen bewustzijn). Uiteraard doet die computer, Proteus IV met de stem van Robert Vaughn (The Magnificent Seven en zoveel meer), binnen de kortste tijd moeilijk over zijn klusjes en wil het dingen als een eigen terminal. Uitvinder Alex Harris (Fritz Weaver, die echt in elke Amerikaanse TV-serie heeft gespeeld die er een beetje toedeed) weigert vriendelijk waarop Proteus IV wel genoodzaakt is de vrijstaande en plots vergeten terminal in het huis van Harris in te nemen. Voor vrouwlief Susan, Julie Christie (Don't Look Now, het pas uitgekomen New York, I Love You en het pijnlijke gevoelige Away From Her, gaat dat zien...), pakt dat ongemakkelijk uit...

Demon Seed is flink gedateerd, maar zodanig dat het weer leuk wordt. Beloftes worden ingelost en er is zelfs een wiskundig ruimtelijk figuur (ik moet u de exacte wiskundige benaming even schuldig blijven) dat de ongewensten in het huis een kopje kleiner maakt. Dat is even wat anders dan die vermaledijde cyborgs... Als ik u dan ook nog meld dat het oorspronkelijk Marlon Brando was die de rol van professor Harris zou vervullen, dan kunt er eigenlijk niet meer omheen. Ditmaal geeft u uw vuist vol euro's, u houdt er zelfs een euro aan over, dus uit aan deze rassci-fi klassieker.


 

Het woord zaad is op viervoudige manieren uit te leggen: de onschuldige variant van plantenzaadjes, een meer volwassen versie als eufemisme voor sperma, ten derde als nakomelingen (volgende generaties) en ten slotte als Bargoens voor ontzettend matig/slecht. Seed of Chucky vervult drie van deze rollen: een film die zijn wansmaak vol in het zicht laat wapperen vanaf het allereerste shot: een reeks spermatoiden van satanische pop Chucky waaruit een erfgenaam ontstaat.



In Seed of Chucky krijgen de twee beruchte horrorfilm-poppen Chucky (Brad Dourif) en Tifanny (Jennifer Tilly) een kind. Dit kind blijkt geslachtsloos, dus mogelijk een jongen of een meisje. Tiffany wil een dochter, Chucky een zoon. Al snel wordt gekozen voor Glen of Glenda (een ode aan Ed Wood's gelijknamige klassieker), al blijkt Glen(da) voor meer problemen te zorgen. Glen(da) blijkt namelijk geen vlieg kwaad te willen doen, wat een probleem oplevert als Chucky en Tifanny het gemunt hebben op hollywood-actrice Jennifer Tilly.

De eerste twee Child's Play-films bleken al enigszins campy, maar richtten zich nog voornamelijk op horror. Dit voorlopig laatste deel zet de lijn voort van deel 3 en 4. De focus ligt meer dan ooit op onderbroekenlol, waarbij de horror slechts tot enkele scènes beperkt blijft. De film bestaat voornamelijk uit grappen over poppensperma, transseksuele poppen en meta-grappen over de dubbelrol van Jennifer Tilly. De horror in de film wordt ook met een dikke knipoog gespeeld, en dat levert op dat Seed of Chucky uiteindelijk niets meer is dan een verzameling zwaar overdreven vergieten van menselijk lichaamsvocht.

Seed of Chucky heeft niks zinnigs te zeggen over ouderschap, zit vol met sperma-grappen en is bewust slecht. De aanwezigheid van John Waters moet wat dat betreft al genoeg zeggen. Seed of Chucky is voor een thematische snuffelbeurt rondom zaadfilms dus een schot in de roos, maar voor de rest van de wereld valt deze film voornamelijk af te raden.

Plaats uw reactie

Naam:

E-mail:

Uw e-mailadres wordt niet getoond.